Kto nauczył cię najbardziej o krykiecie?
Kiedy zaczynałem w Lancashire, grałem z Neilem Fairbrother. Powiedział mi tylko: "Nie martw się o nic, tylko rzucaj piłką tak szybko, jak potrafisz." To wymagało dużej presji, ponieważ miałem obsesję na punkcie tego, że każda porcja jest idealna dla linii, długości i ruchu. Nawet w dzisiejszych czasach staram się, aby moje działania były tak proste, jak to tylko możliwe. To jest jak huśtawka golfowa: im więcej myślisz o każdym małym elemencie, tym gorzej, więc kiedy wbiegam, mój umysł jest prawie pusty. Nie widzę nawet, gdzie się kłócę, po prostu staram się "wyczuć" z moich palców, kiedy pozwalam piłce odejść.
POLECAMY: Wygraj dzień w Cricket
Kto pomógł ci najbardziej, gdy byłeś młody?
W szkole miałem dwóch dobrych nauczycieli wychowania fizycznego, pana Preedy'ego i pana Ennisa. Nie mieliśmy dobrych urządzeń, ale zrobili wszystko, co w naszej mocy, i utrzymywali miłość do sportu, kiedy mogłem się czymś zająć innymi sprawami. Byłem jednym z najmniejszych dzieci w moim roku, ale kiedy miałem 15 lat, urosłem o stopę w 18 miesięcy i zacząłem grać w kręgle dużo szybciej. Potem byłem trochę jak gość Wielka ucieczkazawsze z piłką w ręce. Nawet w łóżku rzuciłbym go o ścianę i złapał na odbiciu.
Kto był twoim sportowym bohaterem?
Kochałem Borisa Beckera, jego energię, ale nie miałem żadnych plakatów na ścianie. Och, oprócz jednego z Iana Wrighta. Przeszedłem przez żałosną fazę Arsenalu, gdy mój lokalny zespół, Burnley, był na dole czwartej ligi.
Który przeciwnik podziwiasz?
Brendon McCullum, za to, co zrobił dla krykieta w Nowej Zelandii w ciągu ostatnich kilku lat. Kiedyś uważałem, że jazda na sankach była dużą częścią mojej gry, ale im więcej z nim rozmawiałem, tym bardziej zdawałem sobie sprawę, że nie wpłynęło to na dobrych graczy. Nowa Zelandia w ogóle nie śpi - nie rozmawiają z nikim, po prostu koncentrują się na krykiecie. I właśnie to próbuję teraz zrobić.
Z kim najlepiej bawić się po meczu?
Ten cały "powrót do grilla w moim" tak naprawdę już się nie dzieje. Nie ma czasu, bo idziesz od jednej ziemi prosto do autobusu, aby przejść do następnego. Pamiętajcie, że mieliśmy naprawdę dobry napój z południowoafrykańskimi chłopakami po serii w styczniu. Udaliśmy się do ich garderoby, spotkaliśmy grzywny i graliśmy w gry pitne.
Który zespół ma najlepszą atmosferę w garderobie?
Miałem szczęście, że trafiłem do dość starego zespołu Lancashire. Mieli duże doświadczenie i byli naprawdę zrelaksowani, co pomogło mi nie poczuć się pod presją i zlikwidować. Anglia był inny. Czułem się jak każdy dla siebie. Jeśli byłeś 20-latkiem wchodzącym do zespołu, to poczucie, które otrzymałeś, brzmiało: "Kim jest ten dzieciak?" Nie przyjmując go wcale, ale to zmieniło się na lepsze w ostatnich latach.
Który kolega z drużyny podziwiacie?
Powiem Alastair Cook lub Andrew Strauss. I nie tylko dlatego, że teraz są kapitanem Anglii i dyrektorem krykieta! Ludzie myślą, że Cook nie jest pobłogosławiony wszystkimi strzałami i że nie jest najbardziej biegły w oglądaniu, ale jest jednym z najbardziej zagorzałych psychicznie graczy, jakich kiedykolwiek widziałem. Jeśli chciałbyś, żeby ktoś mrugnął o twoje życie, wybrałbym go.
Czy któryś z powodów zrobił specjalne rzeczy, żeby dla ciebie tętnić życiem?
Nie całkiem. To nie tak, jak w tureckiej piłce nożnej, gdzie zabijają kozła, aby trawa była szczęśliwa. Zauważcie, widziałem krok na skorpiona na Sri Lance, ale to był wypadek, a nie rytuał.
Kto jest twoim największym zwolennikiem?
Moja żona była genialna, gdy przez sześć miesięcy nie miałem kontuzji pleców. Jestem naprawdę niespokojnym pacjentem, więc mogę być denerwujący. To powiedziawszy, moje dwie córki nienawidzą krykieta. Mają siedem i pięć lat iw tym wieku cieszą się z warg. Uwielbiam być w domu i widzę krykieta jako coś, co zabiera ich tatę.
Do kogo zwracasz się, gdy nie grasz dobrze?
Potrzebujesz dobrej jednostki przyjaciół i rodziny, na której możesz się oprzeć. Grałem z takimi facetami jak Marcus Trescothick i Jonathan Trott, którzy musieli przejść na emeryturę z powodu trudności psychicznych, z jakimi się bali. Ilekroć cierpię, staram się znaleźć partnera, by pójść na piwo i zapomnieć o tym. To moje lekarstwo - łagodne ilości alkoholu.
James Anderson to nowa twarz Brut Sport Style, dostępna w butach i najlepszych sprzedawcach w całym kraju. Postępuj zgodnie z @BrutForMen, aby uzyskać więcej informacji
