Kiedy twoje dziecko chce wyjść, nie zawsze jest tam, gdzie planujesz. Ale, jak znalazła ta mama, nie można kłócić się z naturą
Daphne Bolus, lat 30, nauczycielka, mieszka w Londynie z mężem Timem, 28, ministrem. Jest mama dla Ethana, trzecia i Matthew, jedna Kiedy moje wody się załamały po 38 tygodniach, poszliśmy do szpitala, ale powiedziano mi, żebym wrócił, gdy moje skurcze były silniejsze. Spotykaliśmy ciotkę Tima na kolacji, więc moja szwagierka zawiózł nas do centrum handlowego Canary Wharf w Londynie. Tam moje skurcze stały się mocniejsze, więc zdecydowaliśmy się wrócić do szpitala z ciotką i siostrą Tima, wpadając do Waitrose po drodze, by kupić przekąski.
Czekałem na zewnątrz i, kiedy byli w supermarkecie, nagle uderzyła mnie potrzeba pchania. Pocąc się, przestraszony i czując ogromną presję poniżej, oparłem się o słupek. Tim zlustrował tłumy w godzinach szczytu, szukając pomocy i skinął na ochroniarza w odznakę Canary Wharf. Gdy sytuacja uświadomiła mężczyznę, jego uśmiech znikł. Dołączyło do niego czterech innych ochroniarzy i jeden wezwał pogotowie. Personel Waitrose przeprowadził kołdry i poduszki i ułożył je na podłodze. W moim zamieszaniu zastanawiałem się, jak zapłacić za nich wszystkich.
"Gdy ekrany zostały przewrócone i powiedziano mi, że karetka utknęła w korku i może być oddalona o 30 minut, rzeczywistość mnie uderzyła - właśnie tutaj miałem dziecko. Tim trzymał mnie za rękę, gdy przejechała jego zszokowana siostra i ciotka. Strażnicy wyłączyli telefony. "Po prostu wybierz stronę internetową", usłyszałem, jak ktoś mówi. Ku mojemu przerażeniu uświadomiłem sobie, że to Googling, jak dostarczyć dziecko.
Męscy strażnicy wyszli zza prowizorycznego schronienia, a trzy strażniczki oderwały się od moich spodni i bielizny, przykrywając mnie kocem. W tej chwili był ogromny ból i presja, i po prostu wiedziałem, że nadszedł czas, aby pchnąć. Moje ciało powiedziało mi, co mam robić. Nie obchodziło mnie, gdzie jestem - wszystko, co czułem, to determinacja, by wydostać moje dziecko.
"Widzę głowę!" Krzyknął jeden z wartowników. Potem, czterema dużymi pchnięciami, dziecko wsunęło się w jej czekające dłonie. To był chłopiec. Kiedy zaczął płakać, zalała mnie ulga. To się skończyło i moje dziecko było w porządku. Rozejrzałem się i zobaczyłem, że wszyscy płaczą, ale ja. Byłem po prostu wdzięczny, że to koniec!
Dołączyła do nas pielęgniarka, która robiła zakupy. Położyła Matthew na mojej klatce piersiowej i pomogła mi dostarczyć łożysko, fachowo zaciskając i przecinając sznurek chirurgicznym sznurkiem z butów. Czułem się przytłoczony wdzięcznością za to, co wszyscy zrobili dla nas. Potem przybyli sanitariusze i zabrali nas do szpitala, gdzie miałem kilka szwów i nocowałem.
Trzy tygodnie później wróciliśmy do centrum handlowego, aby podziękować personelowi i zespołowi bezpieczeństwa. Dali nam kilka kuponów na zakupy i powiedzieli nam, że możemy zatrzymać pościel. Nigdy bym nie wybrał dziecka w ten sposób, ale cieszę się, że byłem w tak dobrych rękach.
Co powiedziałbym moim przyjaciołom
Jeśli zostaniesz odesłany ze szpitala we wczesnej fazie porodu, nie zapuszczaj się zbyt daleko, szczególnie w ruchliwych porach dnia. Naprawdę powinienem zostać w odległości spaceru od oddziału.
Jeśli jesteś w sytuacji, w której potrzebujesz pomocy, nie bój się o nią prosić. Z mojego doświadczenia wynika, że ludzie są zbyt szczęśliwi, by pożyczyć rękę.
Czysty olej migdałowy utrzymuje skórę Matthew miękką w chłodne dni. Wrzuciłem kilka kropel na wacik i przetarłem go.
