Kiedy twoje dziecko chce wyjść, nie zawsze jest tam, gdzie planujesz. Ale, jak znalazła ta mama, nie można kłócić się z naturą
Sarah Marsh, lat 29, pełnoetatowa mama, mieszka w Sheffield z mężem Willem, 24-letnim pracownikiem branży stalowej. Jest mama dla Jacoba, troje i Lucy, jedna Kiedy miałem pięć dni spóźnienia, robiłem zakupy z moją siostrą, kiedy zauważyłem, że mój guz napina się i zwalnia. To nie było bolesne, ale zdecydowałem, że najbezpieczniej jest iść do domu, gdzie Will poprowadził mnie kąpiel. Kiedy zanurzyłem się w wodzie, potężne skurczenie zalało moje ciało. Zadzwonię do szpitala, a położna powiedziała, że możemy wejść, ale ponieważ sprawy dopiero się zaczęły, możemy zostać odesłani do domu. Pomogł mi w mojej piżamie, zanim namówiłbym naszego malucha Jacoba do naszego samochodu, żebyśmy mogli go sprowadzić do domu babci.
"Po tym jak go zostawiliśmy, zaczęliśmy w szpitalu. Ale martwiłem się - moje skurcze były teraz oddalone o 30 sekund, ale do szpitala było 20 minut jazdy samochodem. Skuliłem się, koncentrując się na oddychaniu, podczas gdy Will jechał, powtarzając: "Dojdziemy tam …", żeby zachować spokój.
"Moje dziecko przychodziło, czy byłem gotowy, czy nie"
Ale potem, bez ostrzeżenia, musiałem naciskać. Nie miałem kontroli - moje dziecko przychodziło, czy byłem gotowy, czy nie. Nagle poczułem, jak coś się zmienia, wraz z szumem wód. "Głowa wyszła", krzyknąłem. Przerażony, że zgniotłem dziecko, podniosłem miednicę z siedzenia. Nie mogłem uwierzyć w to, co się dzieje, ale musiałem skupić się na dostarczaniu mojego dziecka.
Skręciłem w zwłoki, gdy ogarnął mnie kolejny skurcz, a reszta dziecka wyszła, lądując w mojej nodze od piżamy. Gdy Will biegł dookoła i otwierał drzwi samochodu, nastąpiła przerażająca cisza - czułem, że świat się zatrzymał. Potem, powoli, pisk przerwał ciszę, po której nastąpiły wściekłe okrzyki. Nigdy nie odczuwałem takiej ulgi - nasze dziecko było bezpieczne i, mam nadzieję, zdrowe. Do tej pory Will zdążył przedostać się na pogotowie i kazano mu umieścić dziecko na brzuchu z przymocowanym sznurkiem.
Kiedy spojrzałem w górę, zobaczyłem grupkę mężczyzn spoglądających na mnie. Wtedy zdałem sobie sprawę, że jesteśmy na przystanku autobusowym w biały dzień. Ale nie mogłem się tym przejmować. Dostarczyłam własne dziecko i poczułam się uradowana. W każdym razie, moje spodnie od piżamy przykryły mnie. Potem zaparkował autobus obok nas i wszyscy pasażerowie zaczęli wskazywać.
"Gratulacje", powiedział jeden z nich i zapytał, co miałem. W całym tym dramacie nawet nie zdawałem sobie sprawy, że mam dziewczynę. Pięć minut później przybyli sanitariusze i powiedzieli nam, że wszystko zrobiliśmy dobrze. Kiedy wszedłem do ambulansu, czułem, że ludzie patrzą na nas, ale szczerze mówiąc nigdy nie czułem się bardziej dumny.
- Dostarczyłem placenta w drodze do szpitala, rozbrzmiewają syreny. Tam, ściął przewód, a położne potwierdziły, że mamy zdrową 7lb 7oz. Nigdy bym nie pomyślał, że urodzę w samochodzie, a co dopiero na przystanku autobusowym. To krępujące teraz myśleć o nieznajomych, którzy są świadkami tak intymnej chwili. Ale wtedy wszystko, co czułem, było uniesieniem i dumą z mojego pięknego dziecka.
Co powiedziałbym moim przyjaciołom
Nie myśl, że wiesz, czego się spodziewać, nawet jeśli wcześniej rodziłeś. Moja pierwsza praca trwała dziewięć i pół godziny. Spodziewałem się podobnego doświadczenia za drugim razem.
Upewnij się, że ktokolwiek zgodził się opiekować starszym rodzeństwem, mieszka w pobliżu. Możesz potrzebować dodatkowych minut, aby dostać się do szpitala.
Gdy zbliża się termin, trzymaj kilka ręczników w samochodzie, aby usiąść. Mogłoby nam zaoszczędzić pieniądze, które wydaliśmy na sprzątanie naszych foteli samochodowych!
