Pisarka Penny Stretton mieszka w Nottingham i jest mama Archiego, 5 i Joni, która ma 16 miesięcy.
Penny nadal czerpie przyjemność z wzlotów i upadków rodzącej 16-miesięczną córkę Joni - w tym miesiącu mama i córka zmagają się z emocjonalnym rollercoasterem i nadejściem świąt Bożego Narodzenia …
Mniej więcej trzy tygodnie temu, nie wiedząc o tym, czy ktoś z rodziny, mały, zły gość przejął ciało Joni i przemienił naszą szarmancką 16-miesięczną w dziecko z cechami niewiarygodnie podobnymi do diabła.
Dwa razy musiałem się podwoić, ponieważ mogłem przysiąc, że wyrosła z czerwonego spiczastego ogona i ukryła widły za plecami.
Pomimo swojej dzikiej dziecięcej osobowości zawsze była uśmiechnięta i radosna, ale zniknęła jej głupkowaty uśmiech, zastąpiony przez warczący, zasmarkany grymas i ciągłe potrząsanie głową "NIE!".
Zniknął jej głupkowaty uśmiech, zastąpiony przez warczący, zasmarkany grymas i ciągłe potrząsanie głową "NIE!"
Jej gwałtowne wybuchy, zwykle zarezerwowane dla mumii, taty i starszego brata, zaczęły być wydawane dalej. Byłem szczególnie zdenerwowany i szczerze zawstydzony, kiedy rzuciła się, by skopać kuzyna w lokalnej grupie. Obserwatorzy wzdrygnęli się, a potem gruchali współczuciem i zauważyli, że wygląda źle, ale nie mogłem się powstrzymać od drętwenia jej nieuprzejmym zachowaniem.
Obwiniałem ząbkowanie, gdy jej policzki płonęły szkarłatem, a ona wiła się wokół, jęcząc każdej nocy i budząc się zmęczona i zgryźliwa.
Pewnego szczególnie wyczerpującego popołudnia, kiedy przez cały dzień szarpała się i płakała, zapadliśmy się, by przytulić się do sofy, a kiedy wtuliłem się w nią, pomyślałem "ewww, twoja głowa śmierdzi!".
Wtedy odkryłem, że zielona mazi wydobywa się z jej małego, biednego ucha, i uświadomiłem sobie z uczuciem, że musi mieć infekcję ucha - i ona musi mi bardzo nie cierpieć, że jej nie pomagam.
Poczucie winy ścisnęło mi serce, gdy zadzwoniłem do gabinetu lekarskiego i pogłaskałem jej gniewną twarzyczkę.
Wróciliśmy do domu późnym popołudniem, ściskając złotą butelkę lekarstw, która obiecała uczynić wszystko lepszym.
I rzeczywiście sprawiło, że była lepsza (przez jakiś czas). Tak bardzo, że była zdecydowana obchodzić tę noc! Jak tylko zgasły światła, impreza trwała! Śpiewała jej małe serce, krzyczała "Hiya, Hiya, Hiya" w kółko. Jej piżamowe stopy odskakiwały w łóżeczku, a ona w końcu wepchnęła się do naszego łóżka, gdzie śpiew i podskakiwał dalej.
Wrzasnąłem cicho w poduszkę i zwróciłem się do Dr Google'a, który przedstawił mi tysiące innych matek w internecie, które zdawały się sugerować, że amoksycylina może być odpowiedzialna za niewielką nadpobudliwość. To znaczy, musisz się śmiać, prawda? Och, jak się śmiałem, zwłaszcza, gdy po tygodniu maniakalności medycyna nie działała w pełni. WESOŁY!
"Joni, tak dobrze jest mieć starą z powrotem" - zawołałem, kiedy pobiegła, by umieścić brata w szoku
Wróciliśmy do lekarza tydzień później na nowe leczenie i powoli, ale och tak łagodnie (byłem już na kolanach, przyznaję) moja mała dziewczynka zaczęła wracać. Ona (my) spała dwie głębokie, pełne noce, a ona obudziła się promieniejąc i podskakując dookoła, gotowa chwycić życie i uśmiechnąć się na nowo. Była pełna pocałunków i przewracała cię przytulając po tygodniach krzyków i bicie. "Wróciła!" Oświadczyłem wszystkim "Joni, tak dobrze jest odzyskać dawnego człowieka" - zawołałem, kiedy pobiegła, by zamknąć brata.
Ale to nie tylko infekcja ucha, ponieważ to, co dzieje się po tym, jak dziecko zmieni jeden z nich, szczególnie jeśli chodzi o przedszkole lub podobne, jest takie, że wydaje się, że ciągle choruje. Jeśli to nie są zęby, to rzeki smarków albo niekończący się nerwowy kaszel nocnego kaszlu, albo temperatura, która wydaje się nie mieć winowajcy, czy wspominałem o zębach? Czy naprawdę ich potrzebujemy? Czy są one warte całego smutku? Ewolucja musi w pewnym momencie rozwiązać kwestię zębów.
W międzyczasie, Joni może teraz uwolnić się od świątecznego ducha.
Była w swoim żywiole, walcząc o blichtr, który jej brat nosił w szkole w tym tygodniu i tylko zachichotał, gdy owinęła się nim zbyt mocno i spadła płasko na twarz.
A jej uśmiech powrócił w samą porę, by ją zauroczyć również w tym tygodniu. Wstała, wskazując, podziwiając i piękne światła, a następnie pobiegła, by przełożyć całą sprawę.
Najważniejsze wskazówki na temat zadowolenia jednorocznego dziecka
Nukowy dongonester
Nikt nie chce zajmować się smarkami. Ale kiedy twoje dziecko jest nieszczęśliwe i nie może oddychać, musisz coś zrobić. Użyłem tego małego przyssawki dla moich dzieci i to działa.
Calpol Vapor Plug and Night light
Niedawno kupiłem dwa z nich zarówno dla Joni, jak i dla mojego 5-latka w nadziei, że wszyscy się przespią. Pracowali naprawdę dobrze, by pomóc im ukoić się podczas snu, a także napełnili cały dom pięknym zapachem! Moje starsze dziecko lubiło ten lekki element nocy.
Tomy Aquadoodle
Joni uwielbiała używać aqua doodle w pokoju dziecinnym, a ponieważ nie kochałem jej za pomocą kredki i wskazówek na dywanach, poprosiłem Mikołaja, żeby przyniósł jej własną dla domu. To jest taka dobra opcja nieporządku dla pozwalania dzieciom w tym wieku rysować i malować.
Joni i ja jesteśmy obecnie pokrewni podwójnemu aktowi w komedii slapstickowej.
Podchodzi i szczypie moją twarz, macham palcem nie, ona uderza mnie, potrząsam głową, podrzucam ręce w górę, zbiega po schodach, łapię ją w połowie drogi i odciągam.
Potem zaczynamy od nowa. Oczywiście, ona uśmiecha się i chichocze słodko przez to wszystko, co w naturze sprawia, że wszystko jest znośne, prawda? Mówię jej "nie" i odsuwam ją, ale bardzo trudno jest jej zrozumieć, że jej działania są niepożądane! Co jest śmieszne, ponieważ nagle wydaje się, że rozumie wszystko, co mówię, i jest czujna na każdy hałas i ruch w domu.
Przybije do hali przy najmniejszym szeleście paczki
Będzie szła z hukiem przy najlżejszym szeleście paczki, myśląc, że jest w ofercie biszkopt i odpowiada prawie na wszystko, o co ją proszę. To niesamowite, widzieć, jak ucieka i robić rzeczy, o które proszę - "weź swoje buty" "podnieś to", "odłóż to" lub "włóż do kosza" (Pamiętaj, że wkłada wszystko do kosza - jeśli coś jest zagubione, tam właśnie patrzymy). To niewiarygodne, że patrzy na nas bez wyrazu, kiedy mówimy "nie uderzaj".
Przez kilka tygodni pracowała na lokalnej scenie grupowej. Ostatnio dowiedziałem się o niej więcej, obserwując ją w sytuacjach towarzyskich. To fascynujące, porównać ją do mojego syna, teraz 5 lat, w tym wieku. Archie zawsze był tak niechętny, by opuścić moją stronę.
Ledwo byliśmy w drzwiach, zanim zaczęła się odkrywać
Joni nie mogła się bardziej różnić podczas naszej pierwszej sesji dla grup. Ledwo byliśmy w drzwiach, zanim zaczęła się odkrywać. Śmigała, kradnąc zabawki i uśmiechając się do wszystkich, wbijając ściany w spacerowiczów i przewracając się na własnych nogach w pełnym podekscytowaniu.
Odkryłem, jak bardzo lubi zabawki, które mają przedmioty, które można wkładać i wyjmować z otworów - wyobrażam sobie, że jest to typowe roczne powtarzalne zachowanie i fascynujące jest to, jak długo jest ono dla niej szczęśliwe. Stała przez długi czas, grając na ławce do zabawek i wpychając śruby do otworów. Przyznaję, że uznałem to za mniej interesujące i próbowałem zwabić ją propozycją biszkoptu. Podążyła za nim, wzięła biszkopt i skierowała się prosto na ławkę roboczą z błyskiem w oku. Jeden zero do niej.
To zdumiewające, że mimo ucieczki, aby zagrać w momencie, gdy przybyliśmy do playgroup, instynktownie zdawała sobie sprawę, że przedszkole będzie inne. Chociaż podczas pierwszej dwugodzinnej wizyty uśmiechnęła się i rozejrzała podekscytowana, to wszystko było w zaciszu moich kolan - dopóki w końcu nie odważyła się odkryć i wymknąłem. Płakała bez przerwy, ale tego można było się spodziewać. Podczas naszej drugiej sesji była szybsza, by wyruszyć i zbadać, dobry znak, pomyślałem i wyskoczyłem z drzwi tylko po to, by usłyszeć jej przeszywające krzyki.
Macierzyństwo czasami jest dość nieszczęśliwe
Następnie przyszła pół-dniowa frekwencja. Krzyknęła, gdy tylko otworzyły się drzwi do pokoju dziecinnego. Przylgnęła do mnie jak przerażone zwierzę, a moje serce waliło, moje oczy kłuły i zastanawiałem się, czy powiedzieć personelowi, że po prostu zabiorę ją do domu. Usiedliśmy, trzymając jej ręce za szyję, jej oczy powiedziały mi "nie, nie idź". Ale musiałem. Podałem ją członkowi sztabu i wyszłam, omyłkowo odwzajemniając się, gdy mnie wrzeszczała, zaczerwieniona i drżąca. Macierzyństwo czasami jest dość nieszczęśliwe.
Bardzo chciałem poświęcić więcej czasu na moją pracę, a mimo to przeciągnęło to 4 godziny. Pracowałem, ale tęskniłem za Joni.
Nadszedł czas odbioru, a ona siedziała szczęśliwie na kolanach swojego opiekuna, ale wyglądała na lekko oszołomioną. Moje serce zmroziło się, gdy jej łzy przyszły, a ona sięgnęła po mnie. Przytuliliśmy się i personel zapewnił mnie, że dobrze się bawiła, grała na dworze i chlusnęła po kałużach, zjadła lunch i masę ciała w rodzynkach. Przycisnąłem ją do piersi, a ona westchnęła i zamrugała.
Kiedy już wróciliśmy do domu, drzemała. Kiedy się obudziła, oparła się na mnie, opróżniając paczkę chipsów w całym domu, nalewając mleko na sofę, a następnie wychodząc na zewnątrz i siadając, w ubraniu, w kałuży. Myślę, że zwiększę to pół dnia w żłobku do pełnego.
Najważniejsze wskazówki, jak utrzymać szczęśliwego rocznego:
Zabawki sklepu charytatywnego: Mój najlepszy zakup w tym miesiącu to wspaniała zabawka o wartości 1,50 GBP ze sklepu charytatywnego. Joni uwielbia naciskać przyciski i widzieć, jak pojawiają się obiekty.
Rozpraszanie kuchni: Nie mogłem zrobić nic w kuchni. Napełniłem więc pudełko przedmiotami, które miały zadowolić Joni podczas mycia - zawierają kołki, gumowe rękawiczki, małe tuby, które można otwierać i zamykać, jasne plastikowe sztućce - wymieniam kilka rzeczy, kiedy się nudzi.
Szczoteczka do ząbkowania: Joni uwielbia żuć małą szczoteczkę do zębów, wydaje się pomagać w łagodzeniu problemów związanych z ząbkowaniem.
Odkąd moja córka Joni skończyła w lipcu, większość czasu spędzała na bieganiu, nago, z wyjątkiem jednego buta, pokrytego rozmazami żywności i dziką.
I wydaje mi się, że gonisz ją bardziej niż normalnie, z powodu jednego lub drugiego powodu toaletowego.
Nie będzie już szczęśliwa, gdy zmieni się jej pieluszka - nie ma na to czasu.
Biegamy w kółko - ja krzyczę o kupce, jej krzyki i zawodzenie z rozkoszy.
- Masz kupa na swoim tyłku, nie waż się dostać kupy na mój dywan, o nie! NIE ROBIĆ tego kupa na mojej nowej kanapie !!
Masz kupa na swoim tyłku, nie waż się dostać kupki na mój dywan, o nie!
Mój biedny pięciolatek, Archie, został zaciągnięty, by wymyślić jakąś nagradzaną technikę rozpraszania, podczas gdy ona wierci się i mruga na maty do przewijania. Niezmiennie kończy burzę, ponieważ odłożył od niej klapsa za jego wysiłki.
Jeśli kiedykolwiek zmiany w pieluchach były łatwe lub przyjemne, to mleko wypite mgliste dni zniknęło.
Jedną rzeczą, której nie powinno się teraz "pozbyć" jest mój sen, prawda? Czyż mój jednoroczny nie powinien spać i budzić się z różowym policzkiem? Czy wszyscy inni mają roczne oko z zamkniętymi oczami? Ponieważ miałem mniej, odkąd zwróciła się bardziej niż kiedykolwiek.
Nigdy nie była dobrym, nawet zadowalającym śpiącym (jej brat spał tak, jakby był w stanie hibernacji przez pierwszy rok, więc wiesz, za to jestem karany).
Joni ma jedną 20-minutową drzemkę dziennie (dwie za naciśnięciem przycisku, ale po skręcie widać drugi sen wciśnięty w otwór, w którym drzemki idą na śmierć).
Nocne czasy pchnęły mojego męża i mnie na krawędź, ponieważ zawsze budziła się o tej godzinie. Widzę jej dzikie, szukające oczy w ciemności, sprawdzające, czy wciąż tam jestem.
Widzę jej dzikie, szukające oczy w ciemności, sprawdzające, czy wciąż tam jestem
Kiedy zmieniła jeden, powiedzieliśmy "racja, czas na jej własny pokój i trochę twardej miłości". W ten sposób doznałem kontuzji "nadgarstka".
Nastąpiły pewne mroczne chwile, głównie polegające na tym, że kładę się na podłodze, ramię niezręcznie pochylone w górę i przez prycze, żeby uspokoić się, a następnie utknąć. Leżałbym tam w niemej, wyczerpanej panice próbującej się uwolnić, ale modląc się, żeby jej nie obudzić. Możesz amputować moje ramię, żeby mnie stąd wyciągnąć, ale nie pozwól mi obudzić tego dziecka, krzyczałbym w mojej głowie do nikogo.
"Ale ona jest teraz" - protestowałem z upartymi łzami, kiedy mój mąż zasugerował, abyśmy przenieśli łóżeczko z powrotem do nas. "Musi nauczyć się spać we własnym pokoju, musi się do tego przyzwyczaić."
Mógłbym być sfrustrowany, mogłem poczuć, że zawodzę w "rutynie snu" Z całą pewnością narzekałem na brak przestrzeni w mojej sypialni. Ale kiedy leżałem wciśnięty między mojego męża i łóżeczko, odpuściłem, ponieważ ona była ASLEEP i modliłem się, że ja też będę wkrótce. (Zasadniczo mam syndrom sztokholmski, ponieważ czułem się dziwnie "w porządku", aby jej łóżeczko ponownie uwięziło mnie w łóżku).
Zwrócenie jej także zapowiadało wyraźną deklarację z jej strony, aby od tej pory karmić się.
"Jestem teraz Mummy", ogłosiła za pośrednictwem rozpylacza Weetabix. "Absolutnie wiem, co robię".
Jestem teraz Mamusią. Absolutnie wiem, co robię.
Ciągle jest przykryta jedzeniem i nieustannie spieram się o widelec, który jest przeciążony i nie ma w pobliżu jej ust. Wszystkie ściany, czyste powierzchnie i stroje muszą być poświęcone dla jej niezależności.
A jednak wybaczam bójki na widelce, deprywację snu i poo goni, ponieważ przyznaję, że jest jedną z nich, która wpadła mi w jeszcze głębszą miłość do niej.
Teraz, gdy pokazuje nam w mgnieniu oka, kim jest. Oddaje (dzieci są takimi chętnymi!) Słodkimi spojrzeniami na ramieniu, kiedy wołam jej imię, z szerokim i nikczemnym szczerozłotym uśmiechem, kiedy biegnie, by rzucić się na wszystko, czego chce.
Wskazuje i mruczy w śpiewająco-pieśniowym bełkocie, a ona zakochuje się we wszystkim i we wszystkim, obsypuje ich chwiejnymi uściskami i mokrymi lepkimi pocałunkami (z wyjątkiem sytuacji, gdy je uderza, ale myślę, że to także oznacza "kocham cię").
A więc, witam moją jednoroczną, dziką rzecz … Nie mogę się doczekać, aż będziesz dwójką, więc mogę być surowy i umieścić cię we własnym pokoju (żartuję ….kinda).
Trzy wskazówki, które pomogą Ci zadowolić jednorocznego:
- Sand: Ostatniego dnia odkryliśmy, że piaskownica utrzymywała radość Joni przez ponad godzinę. Kiedy wróciliśmy do domu, mój mąż (budowniczy) uczynił ją swoją własną małą. Ale bez względu na to, czy go kupisz, czy nie, piaskownica wygra dla twojego jednorocznego. Wrzuć go do małego namiotu, aby był czysty!
- Munchkin Click Lock cup ze słomką: to najlepszy pucharek dla maluchów, jaki znalazłem do tej pory. Bez przecieków, bez bałaganu i Joni go uwielbia.
- Piżamy: Brzmi prosto, ale miałem dość walki o strój na sen. Kupowanie pary pjsów było chwilą żarówek - a Joni wyglądała super słodko w pierwszej parze.
