Przeczytaj część pierwszą wyzwania śledzącego Maxa tutaj i część druga tutaj.
Buczenie z tego, co zakładam, było skutecznym oszustwem, zaczynam torować sobie drogę do London Bridge, zdając sobie sprawę, że będzie to jeden z najtrudniejszych obszarów, które pozostaną ukryte. Jedną rzeczą, na którą mogę być pewny, jest to, że jeden z moich tropicieli jest za mną gdzieś i póki idę w uczciwym tempie, aby upewnić się, że mnie nie dogoni, nie ma wątpliwości, że jest już nazywany członkami swojego zespołu, aby dać im znać, że jestem w drodze.
To informuje decyzję, aby po prostu próbować przedrzeć się do punktu kontrolnego tak szybko, jak to możliwe, wchodząc i wychodząc, zanim zdadzą sobie sprawę, że to ja. Znowu, problem leży nie w moich metodach unikania, ale w mojej strasznej interpretacji dostarczonych wskazówek. Wszystko, co muszę, to duża liczba druga. Jak tylko wejdę na most, nie tracę czasu i kieruję się prosto na most numer dwa w Londynie. Nie ma nic oczywistego do zapamiętania oprócz grawerowanego znaku, który wyświetla nazwę firmy, która pracuje z budynku. Zatrzymuję się, zapisuję to, spoglądam za siebie i widzę dwóch szczególnie podejrzanie wyglądających facetów po drugiej stronie drogi.
(Powyżej) Jeden z trackerów zgłasza śledzenie Max
Nie marnując czasu, posuwam się naprzód, wycinając jeden z wąskich chodników wzdłuż brzegu rzeki. Chodzę, dopóki nie znajduję się na dole schodów i nie widzę mojego prześladowcy. Jak tylko jestem na dole, przyłączam się do grupy turystów, pamiętając o radach, które McGee dał mi na temat łączenia się w środowisku, kluczem do udanego unikania w środowisku miejskim. Chodzę z turyzmem tylko na nieco krótszy spacer, a potem idą, aż dotrę do przodu grupy i za rogiem. Teraz biegnę.
Pięć minut później jestem przekonany, że straciłem wszystkie ogony, które mogłem zebrać po drodze i idę dalej w kierunku punktu kontrolnego numer trzy w Hyde Parku. Z powodu niesamowitego systemu transportu publicznego nigdy tak naprawdę nie chodziłem zbytnio po centrum Londynu. To zdecydowanie zmieniło się w ciągu następnej godziny. Okazuje się, że chodzenie do Hyde Parku z London Bridge, szczególnie gdy nie wiesz, dokąd zmierzasz, zajmuje dużo czasu.
Półtorej godziny później byłem już prawie na miejscu, błąkając się, gdyby całe wyzwanie było wielkim żartem. Może właśnie wysłano mnie na ulice Londynu, żeby przejść próbę łatwowierności dziennikarzy. Jeśli tak, to wygrywam.
Niezależnie od tego, kontynuuję i raz wiem, gdzie muszę iść, ponieważ właściwie pamiętałem, że wskazówką było znalezienie daty postawienia pomnika Achillesa. Długie, rzymskie cyfry zapisywane w dół, idę do najbliższego punktu kontrolnego przy ulicy Regenta. Mimo męczących nóg i stóp spacer nie jest zbyt zły, ale kiedy już tam dotrę, nie mam pojęcia, gdzie dokładnie szukam drogi. Po około godzinie z pogarszającą się pogodą w moim nastroju mam zamiar się poddać, zanim zdecyduję, że nadszedł czas, aby oszukać po raz drugi.
Pomocny facet pracujący w stoisku z biletami do teatru wskazuje mi adres, którego szukam i jestem w ciągu kilku minut. Ostatni przystanek? Regent's Park, w pobliżu siedziby MF. Wiem, dokąd zmierzam, a po krótkiej przerwie, by podziwiać amerykańską ambasadę, dotarłem do mojego ostatniego celu. Znowu jestem głupcem i nie mogę wymyślić wskazówki. Wszystko, co mam, to obraz rodzaju godła; Widzę podobną na tabliczce i zanotuję nazwę drogi. Rozglądając się, nie widzę nikogo, kto wygląda na zainteresowanego tym, co robię, więc decyduję, że z powodzeniem straciłem wszystkich wokół London Bridge.
Chociaż mam kartę ostrzeżenia Oyster, którą dostałem rano, trzymam się zasad do końca gry i rozpoczynam długi spacer z powrotem do punktu startowego hotelu.
Godzinę później i jestem z powrotem tam, gdzie zacząłem. Spotkany przez podekscytowanego McGee, klepie mnie serdecznie po plecach i wykrzykuje, że jestem pierwszą osobą, która wróci. Mówi, że zrobiłem to naprawdę dobrze i że zespół śledzący był oszołomiony przez większość popołudnia. Myślę, że po prostu jest miły, ale przez następne pół godziny wszyscy, którzy mnie śledzili, wracają i pogratulują mi jednego po drugim. Okazuje się, że nasz koleś, który widziałem na pierwszym punkcie kontrolnym, szlifował jego umiejętności w Zimbabwe i jest pod wrażeniem tego, jak zgubiłem go na światłach. "Taka jest różnica między środowiskiem miejskim i wiejskim" - mówi. "Musisz brać wszystko, co się przedstawia, i korzystać ze środowiska na swoją korzyść, a dokładnie to, co zrobiłeś. Dobra robota.'
Pozostali dwaj faceci, doradca ds. Bezpieczeństwa IT i były żołnierz służby są równie pełni uznania. "Widzieliśmy, jak wchodzisz na London Bridge, ale nie spodziewaliśmy się, że będziesz tak szybko", mówi jeden z nich. "Kiedy dotarliśmy do chodnika, zszedłeś na dół, już dawno cię nie było lub ukryłeś wśród tłumów - nie można było tego powiedzieć".
(Powyżej) Max i jego zespół tropicieli w końcu spotykają się na koniec wyzwania.
Właściwie to nie byłem zauważony przez resztę dnia, a kiedy moja rywalizująca dziennikarka wraca do hotelu godzinę później, jestem pewien, że odniosłem zwycięstwo w torbie. Punkty są nagradzane za pierwsze odzyskanie, podczas gdy inne są zabrane za bycie zauważonym. Dostaję kilka zdjęć do wypadków w London Bridge i The City, ale tam, gdzie zaczynam spadać, są wskazówki.Pomimo, że jestem wolniejszy i zauważony bardziej niż ja, moja konkurencja uzyskuje wszystkie wskazówki, podczas gdy ja kiepsko zarządzam tylko dwoma na pięć. U-oh.
Ponieważ wyniki końcowe są rejestrowane, myślę, że mogę wygrać, dopóki McGee nie zapyta: "Więc, czy w ogóle oszukiwałeś?" O kłamstwie i udawaniu, że nigdy nie poprosiłem o wskazówki, raz dwa razy, jeden z moich tropicieli, "Tak, Max oszukał. Tylko raz, gdy zapytał kierowcę dostawy o wskazówki: "Jestem zszokowany, że obserwowali mnie w tym momencie. Pogłaskałem się za tym, postanawiam milczeć o mojej drugiej prośbie o wskazówki.
Niestety, okazuje się to moim upadkiem i pomimo tego, że nie zostałem zauważony tak bardzo, a wracam szybciej, tracę wyzwanie z punktów, które odjęłam i tych, których nie dostaję od wskazówek. Ale z pewnością prawdziwy uciekinier nie musiałby otrzymywać wskazówek? "Nie, nie będą musieli otrzymywać wskazówek" - mówi Perry. "To była próba twojego mentalnego hartu ducha, a kiedy robiłeś zadziwiająco na fizycznej stronie rzeczy, musisz użyć połączenia umysłu i ciała, aby móc uciec bez szwanku z sytuacji śledzenia." To mi wtedy powiedziałem.
Manhunt jest na kanale Discovery Channel w czwartki o 21.00. Kliknij tutaj, aby przeczytać nasz wywiad z gwiazdą obławy, Joelem Lambertem.
