Jakie są twoje cele na londyńskie igrzyska paraolimpijskie?Chcę tylko jednego złotego medalu. Nie myślę o wygrywaniu więcej. Wszystko ekstra to bonus. Mam spore szanse na wygraną czterech, ale to paraolimpijska, aby wszyscy byli w najlepszej formie. Wygrywanie przed domowym tłumem byłoby niesamowite. Opona płaska kosztowała cię piątą wygraną w londyńskim maratonie w 2010 roku. Jak bardzo byłeś rozczarowany?Byłem bardzo rozczarowany i sfrustrowany na mecie, ale od tego czasu zrozumiałem, że trzecie miejsce pomimo dwóch przebić było wielkim osiągnięciem. Przednia opona poszła na 16 mil [26 km], ale ponieważ nie ma na niej zbyt dużej masy, dobrze mi było jechać. Ale kiedy odjechała tylna opona, nic nie mogłem zrobić, oprócz nadziei, że mam wystarczająco dużą przewagę - nie zrobiłem tego. Nic nie mogłem zrobić. Od tego czasu nie używam tych opon! Wygrałeś maraton w Nowym Jorku w 2010 roku. Jak to zwycięstwo miało związek z twoimi sukcesami w Londynie?To był wielki tyk na mojej liście rzeczy do zrobienia. W 2005 roku zająłem piąte miejsce i zawsze chciałem wrócić i wygrać. To trudniejszy kurs niż Londyn: jest więcej wzgórz i mostów, do których można się wspinać, a może być wietrzniej i zimniej, więc wspaniale było wygrać. Zwłaszcza, że wygrałem tylko o jedną sekundę, co pokazało, jak konkurencyjne było pole. Bierzesz udział w 800m, 1500m, 5000m i maratonie, a ty też robiłeś 400m. Jak trudno jest trenować do tak różnych wydarzeń?To całkiem proste. W wyścigach na wózkach prędkość jest kluczem do sukcesu niezależnie od odległości, ponieważ ostatnie okrążenie prawie zawsze będzie zakończeniem sprintu. Zacząłem jako sprinter, więc zawsze byłem szybki, ale zawsze lubiłem element taktyczny, który jest potrzebny, aby odnieść sukces na dłuższych dystansach - jak trzeba stale oceniać i analizować, co dzieje się wokół ciebie. Jaki jest typowy tydzień szkolenia?W większość poranków będę robić 15 do 20 mil [24-32 km] i kilka nocy w tygodniu. Będę na torze wykonując sesje Fartlek, czyli 100 m na 100 m, albo 350 m na 50 m, na maks. 12 okrążeń. Jest intensywny, więc to trudna sesja. Kiedy jestem na siłowni, to głównie praca z kulką lekarską. Jak trudno przeciętnemu człowiekowi konkurować w wyścigu na wózku inwalidzkim?Wcale by nie wypadł dobrze! Aby zacząć, potrzeba ogromnej ilości energii, a wtedy wszystko zależy od techniki. To jak pływanie lub jazda na rowerze - jeśli nie opanowałeś ruchu, szybko się męczysz. Wiele lat temu wielu ludzi po prostu założyło, że się obudziliśmy i po prostu poszliśmy na maraton. Nie zdawali sobie sprawy, że trenujemy naprawdę ciężko, tak jak każdy inny sportowiec. Teraz jest o wiele lepsze zrozumienie. Aby uzyskać więcej wywiadów z najlepszymi sportowcami, zasubskrybuj MF - damy ci pięć numerów za 5 £.
Pobierz cyfrową wersję najnowszego wydania z iTunes.
