4. Whitewater klasy 4, temperatury -10ºC, ruchliwe szlaki żeglugowe i mała łódź wiosłowa wykonana ze śmieci. Pod koniec 2015 roku brytyjski poszukiwacz przygód James Bowthorpe przejechał długość rzeki Hudson w łodzi zbudowanej w całości z śmieci znalezionych na ulicach Nowego Jorku.
Po złożeniu łodzi na Manhattanie, udał się do źródła rzeki w Górach Adirondack, w pobliżu granicy z Kanadą, po czym wiosłował 315 mil do miejsca, z którego zaczął, z ekipą filmową wykonującą podróż do filmu dokumentalnego, który zostanie wydany jeszcze w tym roku.
James ma formę, jeśli chodzi o ekstremalną przygodę. W 2009 r. Okrążył on świat w dość szybkim tempie 175 dni, a projekt Hudson River - zaprojektowany, aby podkreślić zrównoważony rozwój i pokazać związek między miastem, rzeką, która go urodziła, a ludźmi, którzy żyją i pracują banki - doszło po tym, jak ukończył podobną eskapadę nad Tamizą.
Jesteś zapalonym wioślarzem?
Niezupełnie, ale zawsze miałem połączenie. Wychowałem się między rzeką a kanałem w Somerset i miałem kajak, który mój tata robił, kiedy był dzieckiem. Jako młoda nastolatka brałem to na wycieczki, pracowałem też na łodziach i budowałem je.
Jak zbudowałeś ten statek?
Przybyłem do Nowego Jorku 25 października 2015 roku, mając osiem dni na zbieranie śmieci i budowę łodzi. Znalazłem blachę aluminiową w skipach, kawałkach pozostałych po krajowych projektach budowlanych w East Harlem, i dostałem dużo sklejki z galerii sztuki w Chelsea na Manhattanie. Zbudowałem łódź na zewnątrz, dwie ulice od jednego z największych projektów budowlanych w Nowym Jorku, Hudson Yards, w miejscu, gdzie ludzie zbierający złom metalu w mieście idą uporządkować to, co znajdą. Odkryłem mikrokosmos amerykańskiego społeczeństwa, którego nie widziałbym, gdybym zbudował łódź w warsztacie.
Jak długo byłeś na rzece?
Podróż trwała 315 mil i zajęła około pięciu tygodni, zaczynając od źródła rzeki w Lake Tear of the Clouds w górach Adirondack. U źródła sceneria jest bardzo dzika i nieskazitelna, a gdy dociera się dalej na południe, przepływa przez różne obszary przemysłowe i dziką, zanim stanie się międzynarodową trasą żeglugową.
Czy pogoda była trudna?
Pogoda była ogromnie zróżnicowana. W górach było około -10ºC i śnieżno tak bardzo zimno, w niektórych sekcjach mieliśmy dzikie deszcze, a na innych wiatry, ale zmierzając na południe był rekordowy łagodny grudzień. Nawet gdy powietrze jest ciepłe, woda może być niebezpiecznie zimna, więc nosiłam suchy kombinezon i neoprenowe rękawiczki, czasem pod spodem.
Jak łódź płynęła po rzece?
Kiedy po raz pierwszy usiadłem w nim, przewróciło się. Wkładałem piankę w różne miejsca, aby pomóc w flotacji, ale były to oczywiście złe miejsca. Wymagało to jeszcze kilku przeróbek i kilku kolejnych prób uruchomienia, ale kiedy się unosiło, było w porządku.
Po dość łatwym i krętym starcie uderzyłem w wąwóz rzeki Hudson, a łódź trochę zaatakowała. Spędziłem dwa dni, ciągle wywracając się, ale w ostatnim dniu wody whitewater przyzwyczaiłem się do łodzi i mogłem przedostać się przez bystrza bez wchodzenia.
Czy musiałaś załatać łódkę, kiedy szłaś?
Nieustannie dokonywałem adaptacji i napraw. Facet, który był właścicielem przystani łodzi, dał mi szczeliwo na przecieki i wcisnąłem plastikowe butelki, które znalazłem w rzece, więc jeśli łódź wycieknie, może wziąć dużo wody i utrzymać się na powierzchni.
Ile godzin spędziłeś na wiosłowaniu?
Około ośmiu godzin dziennie, obejmujących średnio dziesięć mil - sześć godzin, kiedy rzeka stała się pływowa, nie ma sensu wiosłować pod prąd. Nie jestem sportowcem, więc po około godzinie moje ręce bolały, a ja regularnie przestałem się rozciągać, pić wodę i jeść.
Czy były jakieś straszne chwile?
Jedynym czasem, który naprawdę martwiłem się o moje bezpieczeństwo, było to, że pewnego wieczoru wiosłowałem przez zatokę. Rzeka miała szerokość około 1,5 mil i pływową, była ciemna i całkowicie zdezorientowana. Kilka sekund przed tym, jak miałem go uderzyć, uświadomiłem sobie zbliżający się kształt, o którym myślałem, że po drugiej stronie zatoki znajduje się barka zacumowana pośrodku wody. Prąd próbował mnie zassać, a ja kurczowo trzymałem się boku. Po tej nocy nie wiosłowałem, nie interesowały mnie anegdoty.
Co było najlepszą rzeczą w wyprawie?
Ludzie. Od długich dokerów w porcie Albany do strażników pracujących w górach Adirondack oraz tych, którzy mieszkają i pracują na Manhattanie i Staten Island, projekt Hudson River Project jest portretem rzeki i wszystkich ludzi, którzy na niej mieszkają i pracują.
Smashability: "Wiedziałem, że flaga północy poradzi sobie z -15ºC i zacznie się wściekać, więc nie muszę się martwić o jej złamanie. Współpraca nie przyniosłaby skutku, gdyby Tudor wytwarzał produkty jednorazowe."
Przydatność: Znajomość czasu i umiejętność synchronizacji zespołu były przydatne, szczególnie w wąwozach, w których telefony nie działały.Mój tata nauczył mnie prostej nawigacji z zegarkiem, kiedy byłem nastolatkiem, więc użyłem go również do tego. Możesz użyć słońca i wskazówki godzinowej, aby powiedzieć, w którą stronę zmierzasz, nawet bez punktów orientacyjnych.
Odporność na wodę: "Oparliśmy się na zegarku, aby zsynchronizować zespół w celu wykonania bardziej skomplikowanych ujęć w warunkach panujących w wodzie. Mieliśmy problemy z radiami, zanim granit przestał działać, więc prosty "czas" był użyteczny i niezawodny.
Więcej informacji na temat Projektu Hudson River można znaleźć na stronie jamesbowthorpe.com lub na stronie hudsonriverproject.tumblr.com
