Przed wydaniem nowego filmu dokumentalnegoMo Farah: Bez Easy Mile, Trener dogonił samego mężczyznę, aby omówić wszystko, od jego przeprowadzki do Wielkiej Brytanii w wieku ośmiu lat, poprzez presję i chwałę Londynu 2012, aż do ukończenia podwójnego podwórka w Rio 2016.
Jakie było największe wyzwanie, kiedy po raz pierwszy przeprowadziłeś się do Wielkiej Brytanii?
Ponieważ byłem młody, łatwiej było nauczyć się tego języka, myślę, że to był pierwszy krok. I wtedy miałem szczęście, że uprawiałem sporty tak szybko, jak ja, więc nie było to zbyt trudne. Myślę, że gdybym był trochę starszy, trochę bym się zmagał.
Zostałeś oddzielony od swojego brata bliźniaka przez 12 lat po przeprowadzce - jak ciężko było?
To było naprawdę trudne. Mam bliźniaczki i widzę je tak blisko siebie. Nie ma mowy, abym mógł je kiedykolwiek rozdzielić. Tak więc trudno jest rodzicowi podjąć decyzję o oddzieleniu dzieci, aby powiedzieć, że jedno z nich nie może iść … Musiało być ciężko dla moich rodziców, jak sobie z tym poradzili, co dzieje się w ich umysłach. Ale w tej samej sytuacji musieliście po prostu sprawić, by działało. Tęskniłem za moim bratem; dlatego umieściłem go w filmie dokumentalnym, aby pokazać tę stronę mnie. Nie chodzi tylko o bieganie, bieganie, bieganie.
Czy uważasz, że sport jest niedoceniany w tym, jak udaje mu się przełamać bariery?
Myślę, że jest to bardzo niedoceniane. Sport pomaga zjednoczyć się. Historia igrzysk olimpijskich to kraje mogące się połączyć, zbliżając wszystkich do siebie. Dlatego masz pięć pierścieni, każdy kolor reprezentuje inny kontynent. Igrzyska olimpijskie polegają na zbliżaniu ludzi i tego właśnie uprawiają sport.
Czy uważasz, że szkoły zbyt daleko odeszły od sportu?
Chyba tak. Szokuje mnie to, że nie używamy sportu i nie używamy biegu. Moja żona nigdy nie biegała; teraz jest uzależniona od biegania. O jedenastej w nocy, ma bzika i chce uciec. Bieganie powinno być czymś, co kochasz. To nie powinna być kara. Ludzie idą: "Daj mi dwa okrążenia". To kara, i nie powinno tak być. Powinno być przyjemne.
Czy jako dziecko uprawiałeś swój jedyny sport?
Próbowałem grać w piłkę, grałem w moim lokalnym zespole. Nie byłam taka dobra. Cieszę się, że wybrałem bieganie …
Dokument mówi o rozczarowaniach w 2008 i 2011 roku. Jak wpłynęły one na twoją karierę?
Człowiek uczy się, kiedy zostanie uderzony, znokautowany. Biegając, uczysz się tylko, gdy przegrywasz. Nie wygrasz tak dużo, kiedy wygrywasz. Nie lubisz przegrywać, to boli bardziej. To jedna z rzeczy, których się nauczyłem, aby zapytać: "Jak to poprawić?"
Jaka presja miała miejsce w Londynie 2012?
To była masa nacisku. Mnóstwo. Prowadząc do tego, byłem plakatem, wszyscy mówili o igrzyskach olimpijskich. Próbowałem użyć tej presji. Zamiast w negatywny sposób, w którym idziesz, "O Boże, tak wielu ludzi jest tutaj, jeśli zawiodę …" Byłem bardziej jak: "Mam domową publiczność, zamierzam użyć domowego tłumu". w pozytywny sposób.
Czy wiedziałeś wcześniej, że Super Saturday może obejmować trzy złote GB?
Nie, nawet nie wiedziałem. Tak się po prostu dzieje. Nawet teraz, gdy ktoś pyta, kiedy ścigam się, nie wiem. Nie wyglądam tak daleko przed nami. Wracając do Londynu, nie miałem pojęcia, że byłem tego samego dnia, ale było to niesamowite, 45-minutowe okno: bum, bum, bum.
Jakie było lepsze odczucie: Super Sobota 2012 lub zdobycie podwójnego podwójnego złota w Rio 2016?
Super sobota. Nie możesz pokonać Super soboty.
Co myślisz, kiedy spadłeś na torze w Rio?
Myślałem, że mój wyścig się skończył. Czułem, że moje życie zostało skończone. Moja Olimpiada została ukończona. Pozwoliłbym wszystkim na dół. Wątpiłem w siebie przez chwilę. Ale musisz przez to przejść. Co mnie utrzymywało, to myślenie o mojej córce, nie zamierzałem jej zawieść.
Czy to było złoto, które zamierzałeś dla niej wygrać (cztery dzieci Farah mają swoje olimpijskie złoto)?
Tak.
Czy plan się zakończy na torze podczas Mistrzostw Świata w Londynie w 2017 r., A następnie przejdzie do biegania?
Tak, bieganie, i chciałbym zaangażować się w pomoc młodszym ludziom i zobaczyć, kto może być następnym Mo.
Jesteś fanem Arsenalu, prawda?
Wielki fan Arsenalu.
Byłeś na Stadionie Olimpijskim, odkąd West Ham to zmienił?
(Uśmiechy) … Nie mogę się tam dostać.
Czy masz ulubione miejsce na świecie do trenowania?
Londyn. Lubię Bushy Park, Richmond Park i Wimbledon Park. Zawsze też idę wzdłuż rzeki. To jest naprawdę niesamowite. Tęsknię za Londynem - chociaż kiedy jestem w Nike, główna siedziba jest niesamowita, nadal lubię dom.
Jako najlepszy na świecie 5 km biegacz, jakie są twoje wskazówki dla Parkrun?
Bądź na czasie, oszczędzaj energię na późniejszych etapach. Nie noś nowych trenerów; nosić coś, do czego jesteś przyzwyczajony. Dobrze się odżywiaj poprzedniej nocy, pozostań nawodniony. I nie naciskaj na siebie.
ZALECANE: Mo Farah's Running Workout
Mo Farah: No Easy Mile jest na DVD i cyfrowym pobraniu od 5 grudnia i jest dostępny do przedsprzedaży już teraz. Zamów w przedsprzedaży na amazon.co.uk.
